Mooie gedichten
Mooie gedichten
Dank je wel,
Dat je mij liet gaan want ik had zo’n pijn,
ik weet hoe moeilijk dat geweest moet zijn.
Je kunt mij niet missen en je hebt nu verdriet,
maar je deed het juiste, vergeet dat nou niet.
Mijn leven op aarde is nu helaas voorbij,
maar je deed het uit liefde voor mij.
Dank je wel daarvoor, ik rust nu zacht
en vergeet nooit dat ik op jouw wacht.
Gedicht “De Regenboogbrug”
Er is een plaats in de hemel die Regenboog brug heet.
Als een dier waar je veel van houdt doodgaat, dan gaat dat dier naar de Regenboog brug. Daar zijn uitgestrekte weiden en heuvels voor onze lieve vrienden, zodat ze met elkaar kunnen rennen en spelen. Er is genoeg eten, water en zonneschijn en onze vrienden voelen zich daar warm en prettig.
Alle oude en zieke dieren worden daar weer jong en beter. Alle dieren die gewond of verminkt waren, worden weer sterk en gezond, precies zoals wij ze herinneren in onze dromen. De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is echter een klein ding: Ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje achter hebben moeten laten.
Ze rennen en spelen met elkaar, maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen en in de verte tuurt. Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding. Plotseling verlaat hij de groep, rent over het groene gras, sneller en sneller. Hij heeft je gezien en als jij en je lieveling elkaar eindelijk treffen, houden jullie elkaar stevig vast, bij deze vreugdevolle hereniging. Om nooit meer uit elkaar te gaan. De vrolijke kussen overstelpen je gezicht, je handen aaien zijn liefdevolle kop en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang niet hebt gezien, maar die altijd in je hart zijn gebleven.
En dan gaan jullie samen over de Regenboog brug…
Glimlach…
Huil niet nu ik weg ben.
Dat deed je ook niet toen ik er nog was.
Hou op met dat verdrietig zijn.
Stop die zakdoek in je jas.
Waarom toch al die tranen?
Zo herken ik je helemaal niet.
Was ik levend een bron van blijdschap.
Ben ik er dan nu één van verdriet?
Ben je al die jaren al vergeten?
Al die jaren, zo oneindig goed.
Herinner je alleen de laatste dag?
Is het daarom dat je huilen moet?
Mijn verleden was enkel vrolijk.
Dat lag meestentijds gewoon aan jou.
Dus doe nu gauw die tranen weg.
Zet wat we hadden niet in de kou.
Denk aan me, zoals ik was.
Kwispelend en met een vrolijke kop.
Glimlach dan, beleef opnieuw.
Dan houdt vanzelf je snikken op.
Klamp niet vast aan wat er niet meer is.
Ook al ben je nu van slag.
Laat los en geef wat ik verdien.
Loslaten is omkijken met een lach.
Gedicht: Henk Schiphorst ♥
B